Tuesday, August 25, 2009
සඳේ මුකුලු
තරින්දානෙනි,ගගන යහනත
විසල් නැතිදෝ තනිව ඉන්නට
නිවෙද්දී තරු කැට එකින් එක
ළගින් ඉන්නට එන්නදෝ මම
වළාකුලු සලු පට මුදා හැර
සුපුන් වත මද සිනහ තවරා
රොමැන්තික සඳ දහරෙ වෙලිලා
නිවී සැනසෙමු රැය ගෙවෙන තුරු
රැ කුමරි මල් පුසුඹ විඳිමින්
ක්ෂීර පථයේ කිරි තරඟ මැද
පිහින පිහිනා තුන්යමේ රැය
අපි ලියූ කවි අරුත් පසිඳිමු
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment