Total Pageviews

Powered By Blogger

Tuesday, January 8, 2013

නෝක්කඩු නොකියමි..



සැන්දෑව තවමත් තරුණයි
කියන්නට තොල් නටන කොටම
පරවුණු හිරු වැටුණා මුහුදට
පළාතම රතෙන් සායම් කොට

තාරුකා පාවාඩ හෙළුවා
වළා සළු තුනියටම අහුරා
වඩින්නට රිදී සඳකට
අමතකව අමාවක බව

කළුවරත් තනිවී අඳුරේම
පාර ඇහුවා නිකමට වාගෙ
මලානික තරු දරුවෙකුගෙන්
ආදරය ඉල්ලා හඬන
කලුවරේ කඳුළු නොදැකම

ගඟ දියේ සැඩ වතුරට
සේදී ගලන සොඳුරු තාරුණ්‍යය
ඉවුරු වැල්ලේ සටහන් කළ කවි පද
ඇරුණු වාන් දොරටු වලින්  ගලා ආ
සැඩ දිය පහරින් සුනු විසුණුව
උදුරා ගෙන ගියා මුහුදට
ලතෙත් කමක් නැතුවම පපු කුහරේ

Friday, January 4, 2013

සුවඳ දැනෙන්නට ළං විය යුතු නොවෙද?

කිරි ඉහිරී ගඟ දිය හැරුණිද කිරට
සඳ පර වී වැටුණිද කඳු පාමුලට
මල ගිලිහී නටුවෙන් වැටුණිද බිමට
නුඹ තනිවී නැත නාඬන් තනිකමට

ගැඹුරු වුණත් සත් සමුදුරු පිහිනාලා
එන්න තරම් හිත සවිමත් බව හිතලා
ඉන්න, සුසුම් ගල්ෆ් දියට විසිකරලා
බොන්න කඳුළු හොඳ නැහැ ඇස් රතු කරලා

ගමේ පන්සලේ බෝ මළුවත් පාලුයි
බෝ පත් සැලෙන්නෙත් නුඹගේ නම මුමුණා
බෝධි පූජ කවි කිව්වේ වැලි මළුවේ
දෑවුරුදු කෙළවරේ නුඹ ගම එන්න කියා

බක් මහ අවුරුද්ද මේ පාරත් තනියෙන්
දෙන්න දෙපොළෙ විරහව සුන්දර කරමු
'ස්කයිප්' වලින් දැක්කට සිනහ මල් ගොමු
සුවඳ දැනෙන්නට ළං විය යුතු නොවෙද?