ජීවිතය නැවතිලා නොවෙයි, එය නවතලා
දෑත් බැඳ, යදම් ලා දෙකකුලට
මගෙන් කිම උදුරගත්තේ මගේ
නිදහස?
කවි ලියන ගී ලියන
සිත යදම් දැම්මෙ ඇයි?
ගී ගයන, කවි කියන
හඬ ඇයිද ගොළු කළේ?
බිඳ දමා විලංගුද වරපටද
කඩිනමින්
මට පිහිට වන්න බැරිදෝ ඔබට?
එන්න මා මිතුරනේ, මිතුරියනේ
රැගෙන යනු මැන මාව
මේ රුදුරු සිර ගෙයින්
තවත් කල් රැඳුනොතින්
මෙහි මෙලෙස
සිහි විකල් වූ කතක්
ඉතිරි වෙනු ඇත නියති...
නුඹලාට මා අහිමි වනු නියති.....
Wednesday, January 20, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)