තාරුකා නිවෙයි වැලපෙන
කඳුළු බර වැඩියි
පාරමී සියක් සිත ලඟ
භාවනා කරයි
මාළිගේ සිහින දෙදරූ
ඉරි තැලී වැටෙයි
සාගරේ මදියි උවමට
මා සෙනේ වැඩියි
කන්ද උස නමුදු
පාමුල පිපුණු මල් රුවයි
වින්ද සුවඳ පෙති ගානේ
තවම නොකිළිටියි
චන්ද කින්නරියෙ සඳ ගිර
නුඹට විතරමයි
යන්න ගිය ගමන හැරුණොත්
නුඹට මා පෙනෙයි
පාඩගම් පබලු සිනහව
කවිකමට ලැදියි
සාදු සිත් මඬල
තවමත් පෙමින පබසරයි
හාදුවක් පිපී නළලත
සක්මනක යෙදෙයි
මාධවී කැකුළ සුපිපෙන
වරම, අවසරයි
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment