හදේ ගැඹුරුම තැනත් ගැස්සුණා

සිහින මට නිදන්නට නොදී 

සිත කිති කවයි දඟ කරයි
නුඹත් ඇවිදින් පසෙක 

ඇස් දෙකින් නළලතින් ඉඟි කරයි
ඇසි පියෙන් අඹ මලක් 

ඉඳු දුන්නකින් නවා මට විදියි
හදේ ගැඹුරුම තැනත් ගැස්සුණා

ඉස්සුණා බොරු නොවෙයි

වැව් ඉවුර දිගේ නොව

 සිත් ඉවුරු මතිනි පිය මැන ගියේ
වැව් දියේ රළ තරඟ 

කියඹු වැල් ලෙසිනි හුරතල් වුණේ
ඒ ඇඟිලි තුඩු ඇවිත් කන්

පෙත්ත මත කිමද නැවතුණේ
නෙතේ කඳුලක් මිදෙන්නත් කලින්

කෙළෙස නුඹ නික්මුණේ