සස්සඳ සසඳ මැද හිඳිනා සාවුන්නේ
සස්සඳ වකෙන් වක මෝරා හිනැහෙන්නේ
ඇස් දෙක පියෙන්නට කලියෙන් සිතපන්නේ
තිස්සෙම ගැහැණු සිත් නම් නැහැ ඉවසන්නේ
සත් සඳ ගලේ ගිරවුන් පෙම් කෙළිණු දුටිම්
මත් වූ කෙවිලියක් පෙම් ගී පුරනු දුටිම්
සිත් සන්තොසින් එහෙ මෙහෙ පිය හඹනු දුටිම්
අස්තංගත හිරේ රත් පැහැ සිඹිණු දුටිම්
සත්සඳ කිරණ පුපුරා සඳ මෝරන්නේ
සස් සඳ කිරණ යට වරළස පීරන්නේ
සස්සඳ සකිය, කිම ඇය සිත පාරන්නේ
වැස්සක පෙර නිමිති නුඹ තෝරාගන්නේ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment