දැනුත් පමා නැත

සිරිත් විරිත් අළු කොට ගඟ දියට දමා
සිතත් ගතත් බටහිරටම දමපු ළමා
නටත් ගයත් මත් දියරින් දෙතොල තෙමා
දකිත් දෙනෙත් වැටුණා කඳුලකින් තෙමා

බසේ මව්බසට වැඩි එතෙර බස වෙතේ
කුසේ දරා සිටි මවුටත් සෙනේ නැතේ
තොසේ සිටිනු කෙළෙසින් දැයි මහට සිතේ
කෙසේ මෙලෙස විණිදැයි මට කියන් පුතේ

මව් කිරි බී ඇති දැඩි වුණු බිළින්දා
සිව්සැට බරණ නැතුවත් ඇන්දා පැළැන්දා
කව් සිළුමිණට විටෙකදි ආල බැන්දා
හව් හරණක් නැතුව දැන් විඳියි නින්දා

කාසි පණම් ඇති බව සැක හැර දනිමි
වාසියට නැවෙන නුඹ දැක කලකිරෙමි
ලේසි සියලු දේ නුසුදුසු බව කියමි
පාසි නොබැඳි පෙරැලෙන ගල සිහි කරමි

දැනුත් පමා නැත එන්නට සුදුසු මග
අනුත්තර වන්න නම් උවමනා නැත
සිලුත් නොබිඳ තෝරා වරද නිවරද
තෙලුත් මලුත් ඇත වැඳ ගන්න අවසර !

නන්නාඳුනන ලැගුම් හල

අවතැන්ව සිතැඟි, සිතුවිලි සරයි
නන්නාඳුනන ලැගුම් හල නොරිසි
ඔබ නොදුටු දෙනෙත් වැලි කැට වැදී
කෙවෙයි, සීරි ගලයි හද දියව 

උන්මාදයක් නොවෙයි
සඳ දියෙන් මත්ව ආ
හැබෑ ලබැඳියාවයි සත්තකින්
නොවැටහෙන ඔබට, මට

යන්න නුඹ ඉදින් සත් සයුරු වැද
කාන්තාරයෙ සුපිපි පියුම වෙත
ඉඩෝරයෙ ඉරිතැලුණු දෙතොල් පෙති
තෙමන වැහි කඳුලු මට හිමි නොමැත

අවදි වූ ගැහැණිය වෙමිය, මම

අවදි වූ ගැහැණිය වෙමිය, මම

පුළුස්සා දැමුණු නොදරුවන්නේ අළු මතින්

නැගුණු සැඩ කුණාටුව වෙමිය, මම

සොයුරන්ගෙ ගලා ගිය

රුධිර දහරා මතින් නැගුනෙමිය

මගේ රටවැසියන්නෙ සිතේ ඇවිලෙන කොවින්

ලදිමි ජවයද සවිය

අළු ධූලි වලට නටබුන් කෙරූ

ගම් දනව් නගර නෙත ගැටෙන සඳ

මෝදුවෙයි සතුරාට එරෙහි වෛරය සිතේ
දුබල යයි නොසිතන්න මා තවත්

සබඳ, මා අවදි වූ ගැහැණියයි

යා යුතුවු මග මහට හමුව ඇත

නොහැරෙමිය යලිදු ආපසු ඉදින්

දෙපා බැඳි යදම් බිඳ හෙළුවෙමිය

අවිද්‍යාවේ දොරටු විවර කොට

සමු ගතිමි රන් වළල්ලෙන් ද මම

වෙනස් වූ ගැහැණියක වෙමිය, මම

අවදි වූ ගැහැණියයි, සබඳ මම

යායුතුවු මග මහට හමුව ඇත

නොහැරෙමිය යලිදු ආපසු ඉදින්

මගේ මව් බිම වෙලූ තිත් අඳුරු පට ඉරා

සියුම් නුවණැසින් මම සත්‍යයම දැක ගතිමි

රෑ තෙ යම වළප්නා මව් වරුන් අඳෝනා

දෙසවනෙහි නින් නාද වී හැපෙයි

පාවහන් නොදුටු පා ගල් බොරළු මත කැපෙන

ඉන්න සෙවනක් නැතිව දුවනු දුටුවෙමි නෙතින්

මරතෝන්ඩි රටා ඇඳි අතුල් පතුලෙන් යුතුව

රුසිරු මනමාලියන් අවමඟුල් ඇඳුම් හැඳ

සුවිසාල බිත්ති සිර මැඳුරු වල

ගිල ගනියි ගිජුව නිදහස යුහුව

විරොධයෙ වියරුවෙන් ගෙතුණු මහ කව් තුළින්

පුනර්ජීවය ලදිමි

හන්ස ගීතය ගයා ගෙන ඇදෙන

රුධිර ගxගා තුළින්

උගත්තෙමි නිදහසේ ජය ගීය

සබඳ, මා සගය ඉදින් නොසිතන්න

මා තවත් දුබලවූ ගැහැණිය සෙ

සියල් වෙර රැගෙන ඔබ සමග එමි

මව් බිමේ නිදහසේ අදිටනින්

හුදෙකලා හඬක් නොව මගේ හඬ

සුවහසක් අවදි වූ ගැහැණුන්ගෙ

හඬ මගේ හඬට අත්වැල් ගයයි

සගයන්නෙ සුවහසක් විරු දෑත්

සමග මා දෑත් දැන් වෙලී ඇත

බිඳ දමන්නට රුදුරු වේදනා

සිඳ හරින්නට වහල් චේතනා

ඔබ සැවොම යන මගට පිවිසුනෙමි

සබඳ, මා සගය මේ වෙනස් වූ ගැහැණියයි

අවදි වූ ගැහැණියයි

යායුතුවු මග මහට හමුව ඇත

නොහැරෙමිය, යලිදු ආපසු ඉදින්

ඇෆ්ඝන් ගැහැණුන්ගේ අයිතිවාසිකම් උදෙසා තලේබාන් මූල ධර්ම වාදයට හා අයුක්තියට එරෙහිව සටන් කොට දිවි පිදූ මීනා විසින් අත්සනක් නොමැතිව ෆාර්සි බසින් ලියූ කවියකි.

කව් ගීයක්

සඳ හාද වෙන්න මුකුළු කරන සීත කලුවරේ
ඔබ පාද ස්වර ඉක්මන් ඇයි සිහින ගං තෙරේ
අද රෑට වියන සිහින හතම රඳවමින් නෙතේ
මුදු සේද සිනිඳු සළුවක්වී වෙලෙනු මා ගතේ


මට කෝල බැලුම්, ඉඟි බිඟි නැතුවාට කමක් නෑ
කට කාර කමට කියන කතා හිත පෙලන්නෙ නෑ
කර කාර බඳින්නට නැකතක් මට ඕනිම නෑ
මදහාස පිපෙන මුව මඬලට කළු වළා එපා


මගෙ දෙමාපියන් නුඹෙත් මාපියන් සේ සලකා
නුඹ දුවක් වෙයන් ඒ දෙපලට ලේලියක් නොවී
සඳ රැයක් දෙකක් නාවත් අහසට දුකක් නොවෙයි
තරු ඇතොත් ගෙදර සිරියාවයි අහසම පිරී තියෙයි

නව වසර වාසනා වේවා!

පතන්නම් හැමෝටම
සෙනෙහසින් ප්‍රේමයෙන්
ලබන්නාවූ අළුත් අවුරුද්ද
සාමයෙන්, සමගියෙන්
ජාති, කුලමල භේද භින්නයකින් තොරව
නිදුක්, නීරෝගීව
ගත කරන්නට සොම්නසින් යුතුව
හේතු වේවා, වාසනා වේවා!

රජුන් ඇමතින් මැතින්
සිත් සානුකම්පිතව
නීති ගරුකව සොඳින
දනන් ගේ දුක් දැනී
දුකට පිළියම් සොයන
නැණ නුවණ වී පහළ
මෙතින් මුදිතා ගුණෙන්
පිරිපුන්ව, පරිනතව
සෙමෙන්, දැහැමින් රජය කරාවා!

අකල් වැසි, සුනාමිද
කුණාටුද සුළි සුළං
ළඟින් වත් නෝඉවා
බෝ ආයු වේවා!
සියල් දුක් සිඳේවා!

මිණි, රුවන් පහළ වී
සත් ජනට සෙත අත්ව
අඵල හා ග්‍රහ දෝෂ
තුරන් වී, සංසිඳී
සියල් සිරි අප රටට ලැබේවා!
සියල් සිත් සතන් තුළ
යහගුණම මෝදු වී
ද්වේෂ, ඉරිසියා සිත් නිවේවා!
සත්වගම මෙත් සිත්ම වඩාවා!

භව භෝග සමපතින්
සිරි ලකම පිරේවා!
විදෙස් බලවේග අණ විණ කරන
සිඳේවා!
යහපතම, සෙතම වේවා රටට!

සොහොන් කොත අසයි, මෙලෙසින් . . .

සොහොන් කොත අසයි, මෙලෙසින්
රෝස කුසුමකින්
"හිමිදිරියෙ පිනි බිංදු
වැටෙද්දී පෙති මතට
දැනෙන්නේ කෙළෙසින්ද
කෙබඳු අවසානයක්
ඔවුන්හට හිමි වෙයිද?
කියනු මැන
ප්‍රේමයේ කුසුම ඔබ"


"කොයි තරම් අවතාර
භූතයන්
වෙසෙන්නට ඇත්ද මෙහි?
එසේවම මෙයින් නික්මෙන්න ඇති . . .
දන්නේද එවන් වූ
ආත්මයන් කී දහක්
සොහොන් කොත් මුවින් නික්මුණි කියා?"
කීවාය රෝස මල


"සිහිලැල්වු සෙවනකදි
හිමිදිරිය හෙළුවා වු
සුවඳවත් කඳුළු වේ
වැටෙන්නේ තුෂර වී
ඒවාම මල්කෙමියෙ සිර වෙලා
හැදෙයි මල් පැණි මිහිරි,
ආශ්චර්යයකි එය"
රෝස මල කියන්නී . .


"භූත, අවතාර සිය දහක් වුව
නික්මුණත් අහස් ගැබ
වෙද සසල
අසිරිමත් නොවෙද එය
පිණි කඳුළු කතාවට වඩා එය?"
පිළිවදන් දුන්නේය
සොහොන් කොත සන්සුන්ව

පුංචි ඉටිපහනක්ව එළිය දෙන්නම් ලොවට

.











කෙළෙස හිරු වම්ද මම?
කෙළෙස සඳු වම්ද මම?
පිපුණු තරු සුවාසූ දහසකින්
එකක් වත් වනු කෙළෙස?


පුංචි ඉටිපහනක්ව
එළිය දෙන්නම් ලොවට
විදුලියක් නැති තැනෙක
අකුරු කියවාගන්න
දරුවෙකුට
නැණ පහන් දල්වමිය


දුගී සන්නාලි දැරියකට
ඉඳිකටුව ඇඟිල්ලේ නොම ඇනී
ඇගේ ගෙත්තම නිමා කරලන්න
ඒ එළිය සමත් වුවහොත්
යෙහෙකි..

ඉගිල්ලෙන්නට හදයි තටු නැතුව