අම්මලා

නුඹේ සිත දුක දැනී
රබර් තුරු කඳුළු දියවර සලයි
එම කඳුළු බිඳෙන් බිඳ
තුරින් තුර සක්මනින් එකතුකර
පණම් හතරක් සොයයි
අපේ කුස ගිනි නිවෙයි

නුඹට බැඳි ආදරෙන්
තේ යාය පීදිලා ළා කොළට
ගොසින් පඳුරෙන් පඳුර
ළා කැකුළු නෙලා ගෙන පොදි බඳියි
කිලෝ ගණනට කිරයි
නුඹෙ ශ්‍රමය අලෙවි වෙයි
අප වේල පිරිමැසෙයි

ගල් කොරියෙ ගල් බෝර පත්තුවේ
නුඹෙ අතින් පුංචියට ගල් තැලෙයි
අත් වැසුම්, මුව වැසුම්
ඇහැට වත් දැක් නැතත්
කැස්ස, ගත රුජාවන් අඩු නොමැත
නුඹ නිසා අපෙ ගෙදර බත ඉදෙයි

ඉණක් මඩවතුරෙ බැස
පෙඟුණු පොල් ලෙලි ගෙනැත්
ලෙලි තලයි, වෙර දමා
මුළු ගතේ
වියෙන ලණු රෝල් වෙයි
කොසු, මුහුන් සකස් වෙයි
නුඹෙ අතම අපට බත
සරි කරයි