අපහසු සිහසුන

කුඩ කොඩි සේසත්
පතාක ධජ හැම
අකුලා දැමුවෙමි


අපහසු සිහසුන
ඔටුණු ද රන් මිණි
ඉවතට දැමුවෙමි


වට තිර පාවඩ
උඩට උඩු වියන්
අකුලා තැබුවෙමි


විදසුන් වඩනට
සසරින් මිදෙනට
අරණට නික්මෙමි 

නුඹට පිදුණු මා සිත් මල

රන් දුනුකේ මල් සුවඳට 
නුඹ ඇදුණත් පෑල දොරින්
නුඹට පිදුණු මා සිත් මල
තිර හැඟුමින් මෙතෙර රුවින්


පත් ඉරු වල ලියු සුවහස්
නිසඳැස් සහ සඳැස් පද්‍ය
ලොව කියවනු නොරිසි හෙයින්
එසියල් පැදි පෙට්ටගමක 
බහා ලුවෙමි හොර රහසේ 


නැකැත් පොරොන්දම් කුමකට
අපේ දෙසිත් සම වෙයි නම්
ඇවිත් ගමට කාර බඳිමු
කූඩු හදන්නට සුබ දින

තරුමල්

සඳ වට්ටියට 
කඩා තරුමල් අහුරක්
ඇලෙව්වෙමි 
නීල වළා සළු මත
සැරසෙනු පිණිස
හැර ගිය පෙම්වතාගෙ 
මගුල් ගෙදර යන්නට

'රන් කුමරයි, රන් කුමරියි'

'රන් කුමරයි, රන් කුමරියි
රටින් පලච්චී
ගෙදර හිටපු පොකුටු කෙල්ල
දීග පලච්චී
තක දොන් දීග පලච්චී'




රබන් පද ඇහෙනවා
සුරල් සුරු වැයනවා
පොකුටු නැති ඉරටු කෙස්
නැකැත් පොත් වහනවා


දරු මල්ලො වඩා ගෙන
එතිය අවුරුදු කන්න
තෑගි බෝගත් ඉහින්-
කණින් බෝ දරා ගෙන


පිළි කන්නෙ බංකුවට
නිතොර ඇන තියා ගෙන
අනේ මම ඉන්නවා
දුර ඈත බලාගෙන



කලු කුමර දිෂ්ටියත්
නැහැ ඇලෙහි, දොළෙහිවත්
ඉන්න තැනෙකට මාව
කුදලගෙන යන්නවත්


සඳත් අව පසටමැයි
නැකැත් නැහැ අපලමැයි
වෙතොත් කුමරෙක් එලොව -
වත්, ඇවිත් යනු හොඳයි

සෙනෙහස

ලතා මඬුල්ලෙක

වළා කැරැල්ලක

කවි කොට ඇති යයි
සෙනෙහස මහරු



පවන් රැළෙක නැග

විමසා බැලුවෙමි

වට වැස්සට

සායම් බොඳ වීලා